நீ வருவாயென......

கடந்த நினைவுகளை-உன்னோடு

நடந்த பாதை தனில்

நனைத்துக் கொள்கிறேன்

நினைவுகளோ சினப்புக்களாய்

நீங்கிய பாடில்லை.......

நனவுலகம்,

கண்களில் முட்டி மோதித்

துயிலெழுப்புகிறது;

சோம்பலோ சுழன்றடித்துத்

தூங்க வைக்கின்றது

ஓ.....என்னினிய உறவாடலே

ஓலமிட்டு அழும் என் மனக்குரலின்

ஓங்களம்-உன்

காதுகளைக் குடையாமற்

பார்த்துக்கொள்........

என் தூக்கமும்

நினைவுகளுமே

உன்னைத் துயிலெழுப்பும் என்பதற்காய்

நான் இன்னமும்

விழித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.......

விழிகளோ,

எள் நீராய் நெய்சுரக்க

பேந்தியபடி முழிக்கிறது!!

காலம்-என்னைக்

கரைப்பதற்கு முயல்கிறது.........

நானோ!

மணல் மேடும் அல்ல

அனல் வேகிய உடலும் அல்ல

என்றும் என்றும்

உன் நினைவுகளே!!!

உடலதற்கு,

காட்டில் ஆற்றுதல் உண்டென்பதால்;

நினைவுகளும் ஆறுதலதற்காய்

உனைவிட்டு

அகல மறுக்கிறது........

உன் நினைவும் கனவுமே-என்னைக்

கரை சேர்க்கும் என்பதற்காய்

நான் இன்னமும்

காத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்......

நுரையடிக்கும் கடலலையே!

வான் தொடுமோர் வரை நிரையே!

என் உறவாடல் உடனே

நித்தமும் நித்தமும்

சேதியொடு

நீ வருவாயென்று......

-துஜீவ்

உதயனில் வெளிவந்த கவிதை.